Drugi pies w domu – jak się na to przygotować?

Psy, pieski, pieseczki – każdy psiarz zna radość płynącą z obcowania z rozbieganymi czworonogami. Małe, duże, kudłate, szorstkowłose, w ciapki i gładkie, z klapniętymi uszkami i takie z uszami całkiem stojącymi, z długim ogonem lub bez ogona. Rasa i wygląd psa są często mało ważne, gdy na naszej drodze spotykamy kolejnego psyjaciela. Skoro cztery łapy to taki ogrom szczęścia, to czy osiem łap to podwójna radość w domu? Mając jednego psa u boku, wielu właścicieli zastanawia się nad powiększeniem stada. Drugi pies w domu to nie lada wyzwanie zarówno dwunożnych, jak i czworonożnych domowników. W poniższym artykule zebraliśmy kilka przydatnych porad, które ułatwią wprowadzenie nowego futrzastego lokatora.

Drugi pies w domu – jak się na to przygotować?

DRUGI PIES W DOMU – CZY TO NA PEWNO DOBRY POMYSŁ?

Opiekunowie często myślą, że nasz pierwszy pupil bardzo chętnie zaprzyjaźni się z nowym domownikiem i w mgnieniu oka oba czworonogi staną się po prostu nierozłączne. Niestety nie zawsze jest to prosta sprawa. Jeden pies to ogromny obowiązek, więc dwa to jeszcze większa odpowiedzialność. Zanim zdecydujemy się powiększyć naszą rodzinę o kolejne cztery łapy, musimy pamiętać, że dobro naszego obecnego rezydenta powinno być najważniejsze. Zastanówmy się, czy kolejny domownik nie zaszkodzi samopoczuciu naszego pupila. Odpowiedzmy też sobie szczerze na pytanie, czy nasz pies był dobrze socjalizowany oraz czy nie cierpi na zaburzenia behawioralne tj. nadpobudliwość lub lęk separacyjny. Jeśli tak, w pierwszej kolejności powinniśmy zająć się pracą z pierwszym psem i odłożyć plany o wzięciu pod dach następnego czworonoga na jakiś czas. Gdy sami nie jesteśmy pewni czy pewne zachowania naszego pupila stanowią przeciwwskazania do adopcji lub kupna kolejnego psa, warto skonsultować nasze wątpliwości z zaufanym behawiorystą, który nie tylko oceni stan naszego psyjaciela, ale także udzieli nam kilku praktycznych porad dotyczących zapoznania obu psów.

WYBÓR DRUGIEGO PSA

Wybór drugiego czworonoga to niełatwa sprawa. Pamiętajmy, że aż do momentu wprowadzenia nowego psa do domu, dobro naszego obecnego pupila powinno być najważniejsze i to właśnie nim powinniśmy kierować się przy wyborze nowego domownika. Na co więc warto zwrócić uwagę? Przede wszystkim na stosunki potencjalnego kandydata z innymi czworonogami. Czy jest agresywny, czy bezkonfliktowy? Czy ma dominujący, czy uległy charakter? Czy akceptuje wszystkie psy, czy może tylko jedną płeć lub pupili o konkretnych gabarytach? W drugiej kolejności powinniśmy zwrócić uwagę na jego wiek. Różnica wieku u obu psów nie powinna przekraczać 3-5 lat. Jeśli nasz pupil jest staruszkiem, który potrzebuje odpoczynku i spokoju, wprowadzenie do domu rozemocjonowanego i rozbieganego szczeniaka może nie być najlepszym pomysłem. Kolejną sprawą jest wielkość psa. Jeżeli nasz obecny rezydent to ratlerek, adopcja ogromnego psa, który jest mieszanką malamuta i owczarka niemieckiego może skończyć się nie lada uszczerbkiem na zdrowiu. Ważną kwestią jest również płeć i to, czy kandydat na pupila został wykastrowany. Jeśli jesteśmy właścicielami płodnej suki, a chcemy adoptować niekastrowanego psa, raz na pół roku będziemy mieć spory problem.

PIERWSZE SPOTKANIE

Gdy już znajdziemy psa marzenie, pora zapoznać go z naszym pupilem. Jak jednak zrobić to tak, by nasz plan powiększenia rodziny nie spalił na panewce? Po pierwsze, oba czworonogi musimy zapoznać na neutralnym gruncie. Przykładowo, jeśli zamierzamy adoptować psa ze schroniska, weźmy oba czworonogi na spacer, gdzie żaden z nich nie będzie czuł potrzeby pokazania kto tu rządzi. Nie róbmy więc tego w domu lub w kojcu, które nie dość, że nie są miejscami neutralnymi, to dodatkowo mają bardzo małą powierzchnię. Brak miejsca może być stresujący dla nieznajomych psów i może prowadzić do powstawania konfliktów nawet u bezproblemowych czworonogów. Gdy już wybraliśmy miejsce, pora na właściwe zapoznanie psów. Na początku dajmy im obejrzeć się z daleka i powoli zmniejszajmy odległość dbając o to, aby smycz była luźna. Jeśli na tym etapie któryś z czworonogów zacznie wykazywać oznaki agresji, nie wróży to zbyt dobrze. Pamiętajmy, by zachować spokój, ponieważ pupile łatwo wyczuwają stres i przejmują emocje swoich opiekunów. Jeśli usłyszymy warczenie lub będziemy świadkiem innego niepokojącego zachowania, najlepiej wrócić do ćwiczeń za kilka dni. Gdy wszystko idzie po naszej myśli, możemy dać szansę obejrzeć się pupilom z bliska, jednak bez bezpośredniego kontaktu. Trzymajmy naszego pupila po lewej stronie i poprośmy drugiego opiekuna o zrobienie tego samego. Mińmy się z parą po prawej stronie, w odległości kilku metrów. Jeśli oba czworonogi zachowują się grzecznie, czas na największe wyzwanie, czyli dopuszczenie do właściwego zapoznania. Stańmy naprzeciwko siebie tak, aby zwierzęta miały możliwość obwąchania się. Po kilku sekundach przerwijmy interakcję i odejdźmy w przeciwne strony. Powtórzmy ćwiczenie kilka razy, za każdym razem wydłużając czas kontaktu. Dopiero, gdy będziemy pewni, że żaden z czworonogów nie stanowi zagrożenia, możemy pójść o krok dalej i zrezygnować ze smyczy. Jeśli oba psy polubiły się, możemy wtedy rozważyć powiększenie naszego stada o kolejne cztery łapy. Jeżeli nie przypadły sobie jednak do gustu – nic na siłę.

Każdy psiarz wie jak ogromnym szczęściem jest radosny pies w domu. Naturalnie mając cztery łapy u boku, zaczynamy zastanawiać się nad kolejnym pupilem. Należy jednak pamiętać, że to bardzo odpowiedzialna decyzja, w której powinniśmy kierować się przede wszystkim dobrem naszego pierwszego psyjaciela. Jeśli już zdecydujemy się na powiększenie rodziny, wybierzmy psa, który będzie kompatybilny z naszym pupilem. Nie bójmy się skorzystać z porad behawiorysty, który pokieruje nas w tym niejasnym okresie. Przy odrobinie pracy będziecie mogli stać się szczęśliwymi właścicielami pary czworonogów. W końcu co może być lepsze od jednego psa, jeśli nie opiekowanie się dwoma?

ŁAPA!